ترکیب اصلی یا نیمکت؛ سردار آزمون لایق کدام است؟

احمدرضا تدریسی - متریکا ۱۳۹۷/۰۴/۰۳

ترکیب اصلی یا نیمکت؛ سردار آزمون لایق کدام است؟

در روزهایی که تعریف و تمجید از تیم ملی و بازیکنانش به وفور انجام می‌شود،‌ سردار آزمون بیش از همیشه زیر تیغ انتقادات قرار گرفته. در جام جهانی که قرار بود سکوی پرتاب او به تیم‌های بزرگ اروپایی باشد، این برداشت عمومی وجود دارد که سردار آزمون در دو بازی اول ایران عملکرد ضعیفی از خود نشان داده و باید به نیمکت منتقل شود. اما آیا او واقعا در همان حدی که بزرگنمایی می‌شود ضعیف کار کرده؟

برای قضاوت درست عملکرد سردار، باید دید انتظارات کی روش از او در سبکی که روی تیم ملی پیاده کرده چیست. در آرایش 1-5-4 ایران در فاز دفاعی، سردار آزمون تک مهاجم ایران در جلوترین خط پرس است. او در فاز دفاعی وظیفه دارد تا بعضا به روی هافبک‌های وسط حریف فشار بیاورد و پاس‌های آن‌ها را قطع کند. با توجه به تنها بودن او در این لایه از پرسینگ، احتمال موفق شدن او در قطع توپ تقریبا غیرممکن است و سردار صرفا، یک مانع برای بازیسازی حریف از کانال‌های میانیست.

توقع اصلی از او، بردن نبردهای هواییست. مدافعان ایران بعد از گرفتن توپ، بسیاری از دفعات توپ‌های بلند را رو به جلو ارسال می‌کنند و هدف اصلی این پاس‌ها، سردار است. او باید با بردن نبردهای هوایی،‌ توپ را به بازیکنان نزدیک خود برساند تا ضد حمله ایران سر و شکل بگیرد. آمار موفقیت 47 و 73 درصدی ثبت شده توسط او برابر مراکش و اسپانیا نشان می‌دهد که سردار وظیفه‌اش را به خوبی انجام می‌دهد.

در دوندگی کلی، او جزو بهترین بازیکنان ایران نیست. اما جزو بدترین‌ها هم نبوده. برابر اسپانیا آمارش را بهبود بخشید و نفر ششم ایران از لحاظ دوندگی بود. تعداد استارت‌های او هم در بازی دوم بیشتر شد و او چهارمین بازیکن ایران در زدن استارت‌های انفجاری بود. در دیدار برابر اسپانیا، بالاترین سرعت لحظه‌ای را هم بین بازیکنان ایران  ثبت کرد.

در 2 مورد اما او ضعیف‌تر از حد انتظار ظاهر شده. در هر دو مسابقه، سردار نفر دهم تیم از لحاظ ارسال پاس‌های موفق بود. جدا از بی دقتی، فاصله با بازیکنان خودی در فاز حمله بعضا او را در شرایط سختی برای ارسال یک پاس موفق قرار می‌دهد. او باید با حفظ توپ و پیدا کردن بهترین گزینه پاس، ضد حمله‌های ایران را جلو ببرد اما تابحال خیلی در این زمینه موفق کار نکرده. طبیعتا، انتظار بعدی هم از او این است که در محوطه جریمه حریفان، مثل همیشه زهرش را بریزد. اما او برابر مراکش یک فرصت طلایی را از دست داد و برابر اسپانیا نیز شوتی را ثبت نکرد.

در این که عملکرد او ضعف‌هایی داشته هیچ شکی وجود ندارد. اما به نظر انتقاداتی که از او می‌شود کمی بی‌رحمانه است و او از نظر آماری عملکرد فاجعه‌باری نداشته است. مطمعنا کی‌روش از بسیاری از جنبه‌های بازی او راضیست و انتظاراتش برآورده شده. او حالا منتظر است تا سردار در محوطه جریمه هم تاثیر خود را بگذارد و ایران را به رویایش نزدیک‌تر کند. با توجه به انگیزه‌های مضاعفی که سردار بعد از فشارهای فعلی پیدا کرده،‌ بعید است او برابر پرتغال نیمکت نشین شود. نیمکت نشینی که شاید خیلی هم لایقش نباشد ...