آنالیز یک نیمه هیجان انگیز در قائمشهر؛ ترابی چطور پرسپولیس را متحول کرد؟

وبسایت برنامه نود ۱۳۹۷/۱۲/۲۰

 آنالیز یک نیمه هیجان انگیز در قائمشهر؛ ترابی چطور پرسپولیس را متحول کرد؟

اصطلاح کلیشه‌ای «دو نیمه متفاوت» را بارها شنیده‌ایم. اصطلاحی که در بازی پرسپولیس مقابل نساجی به وضوح دیده شد و شاگردان برانکو دو نیمه‌ای متفاوت را به نمایش گذاشتند. در نیمه اول باختند و در نیمه دوم برنده شدند و شاید اگر داور کمی مهربان‌تر بود می‌توانستند این بازی خارج از خانه را در کل با برد پشت سر بگذارند. تفاوت این دو نیمه را باید در یک تعویض جست و جو کرد. حضور مهدی ترابی به جای بشاررسن. این تعویض دو کارکرد برای تیم برانکو داشت. اول این که توانست به حملات پرسپولیس نظم بدهد و دوم این که از ضد حملات نساجی جلوگیری کند! اتفاق اول با حضور یک بازیکن فانتزی و طراح مثل ترابی اتفاق عجیبی نیست اما اینکه چنین بازیکنی می‌تواند در فاز هجومی تیم حریف هم تاثیر داشته باشد نیاز به بررسی آماری بیشتری دارد.

پرسپولیس در نیمه اول هم بشاررسن و سروش رفیعی را در ترکیب داشت اما هیچ کدام از این دو بازیکن نتوانستند نقش خود را به خوبی ایفا کنند و این مساله باعث شد شاگردان برانکو در نیمه اول هم زهردار نباشند و هم زهر حریف را بیشتر کنند. ترابی اما با حضورش چطور توانست روی بازی هر دو تیم تاثیر بگذارد؟

هافبک‌های پرسپولیس در نیمه اول در طراحی حملات ناموفق بودند. آنها در ارسال پاس برای مهاجمان و موقعیت‌سازی نتوانستند موفق عمل کنند. پاس‌های اشتباه آنها نه تنها نمی‌توانست مهاجمان را تغذیه کرده و به ساخت موقعیت منجر شود که در بعضی از صحنه‌ها با رسیدن به بازیکنان نساجی باعث ضدحمله این تیم و خطرساز شدن روی دروازه بیرانوند می‌شد. خطراتی که یکی از آنها هم تبدیل به گل شد و نیمه اول را به سود شاگردان جلالی به پایان رساند.

عکس بالا تعداد پاس‌های اشتباه سروش، بشار، شریفی و ترابی را در طول 90 دقیقه نشان می‌دهد. اگر پاس‌هایی که توانستند به محوطه جریمه برسند را حذف کنیم 14 پاس باقی می‌ماند که قبل از رسیدن به محوطه به خاطر اشتباه هافبک‌های پرسپولیس به بازیکنان خودی نرسیده‌اند. از این 14 پاس، 12 پاس در نیمه اول بوده و فقط 2 پاس متعلق به نیمه دوم است. آماری با تفاوت فاحش که تفاوت کیفیت پرسپولیس در دو نیمه را به خوبی نشان می‌دهد.

بازیکنان نساجی در نیمه اول سه پاس کلیدی داشتند و پرسپولیس فقط یک پاس کلیدی. آماری که در نیمه دوم متحول شد و نساجی صفر و پرسپولیس 4 پاس کلیدی را ثبت کرد.  شوت‌های پرسپولیس را در دو نیمه هم می‌توان مقایسه کرد. بر اساس آمار متریکا پرسپولیس در کل بازی 7 شوت از بیرون محوطه جریمه داشت. پرسپولیس بی‌برنامه در نیمه اول که کمتر می‌توانست راهی به محوطه جریمه حریف پیدا کند 5 شوت خود را بیرون از محوطه شلیک کرد و  فقط 2 شوت را از داخل محوطه زد. این آمار در نیمه دوم به 5 شوت داخل محوطه و 3 شوت خارج محوطه تغییر پیدا کرد.

آمار متحول شده دو تیم در دو نیمه را بیش از همه می‌توان به حضور بازیکنی که با اتکا به توانایی فردی و دقت پاس بالا و برتری در دوئل‌ها نقطه ضعف پرسپولیس را برطرف کرد ارتباط داد. پاس‌های اشتباه هافبک‌های پرسپولیس به یک ششم نیمه اول رسید و مهاجمان این تیم بیشتر صاحب توپ شدند و موثرتر عمل کردند. سروش رفیعی آزادی عمل بیشتری پیدا کرد و دست و دلبازی هافبک‌ها در تقدیم توپ به بازیکنان حریف به حداقل رسید. برآیند این اتفاقات به پاس علیپور به سروش رفیعی و گل تساوی منجر شد و همچنین یک صحنه مشکوک روی شماره 9 قرمزها.